Xenoblade Chronicles X, Nintendo ve Monolith Soft’un iddialı JRPG serisinin uzun süredir üvey evladı oldu; bunun nedeni kısmen serinin geri kalanından daha sert bir bilim kurgu ortamını tercih etmesi, kısmen de Nintendo’nun en başarısız platformlarından birinde piyasaya sürülme talihsizliğini yaşamasıydı. Neyse ki sıkı hayranlar için Nintendo, Xenoblade Chronicles X: Definitive Edition’ın piyasaya sürülmesiyle “Wii U portları” bingo kartındaki son kutulardan birini daha işaretliyor.
Xenoblade Chronicles X’in bu geliştirilmiş versiyonu yeni zirvelere ulaşıyor mu? Yoksa bu Skell, tüketicilerle bir kez daha çöküşe mi mahkum? Bu uzaylı RPG’sini bir kez daha değerlendirme zamanı. Xenoblade Chronicles X, oyuncuları, uzaylı bir savaşın insanları Dünya’yı terk etmeye zorlamasının ardından fırlatılan yıldızlararası bir gemi olan Beyaz Balina’dan kurtulan biri olarak konumlandırıyor. Ne yazık ki, uzaylılar Beyaz Balina’ya yetişiyor ve gemi şaşırtıcı derecede canlı bir gezegen olan Mira’ya çakılıyor. Yaşam kapsülünüzden kurtarıldıktan sonra, kısa süre sonra, düşen geminin yaşam ünitesi etrafında inşa edilmiş canlı bir geçici şehir olan Yeni Los Angeles’ta buluyorsunuz kendinizi. Hızla Albay Elma komutasındaki Yeni LA’nın BLADE askeri birliğine katılıyorsunuz ve Mira’yı keşfetmek, tehditleri ortadan kaldırmak ve çok daha fazla hayatta kalanı içerdiği söylenen Beyaz Balina’nın Yaşam Tutamağı’nın yerini bulmakla görevlendiriliyorsunuz.
Xenoblade Chronicles X’in bilim kurgu teması, oyunu serinin diğer yapımlarından kesinlikle ayırıyor ve Mira dünyası, çoğunlukla sevilebilir karakterlerden (şey, ve Tatsu) oluşan zengin ve ilginç bir dünya. Oyunun ilerleyen kısımlarında, burada değinmeyeceğimiz birkaç iyi sürpriz bile var, ancak kabul etmek gerekir ki, XCX’in anlık hikaye anlatımının çoğu oldukça kuru, çoğunlukla karakterlerin etrafta durup bilgi bombardımanı yapması ve bayat şakaları tekrarlamasından oluşuyor. Hikayenin temposu da ideal değil; oyun genellikle saatlerce Mira’yı keşfetmeye zorlandığınız için anlamlı bir anlatı sunmaktan uzun molalar veriyor. Çalışma süresinin büyük bir bölümünde, Xenoblade Chronicles X: Definitive Edition, orijinal oyunun hikaye anlatımını genişletmek için pek bir şey yapmıyor, ancak geri dönen oyuncuları cezbetmek için serpiştirilmiş az sayıda yeni oynanabilir karakter ve yan görev bulunuyor. Hiçbir şeyi ele vermeden söylemek gerekirse, XCX Definitive Edition, orijinal oyunun en göze çarpan eksikliklerinden biri olan eksik ve tatmin edici olmayan sonunu da yeni bir bitiş sunarak ele alıyor. Bu yeni son hakkında bazı hayran tartışmaları muhtemel olsa da, Wii U oyuncularının o zamanlar elde ettiğinden kesinlikle daha doyurucu bir hikaye kemiği.
Xenoblade Chronicles X’in hikayesi zaman zaman biraz zayıf olsa da, yanılmayın, bu iç içe geçmiş sistemlerle ağzına kadar dolu yoğun bir oyun. Yeni LA, NPC’ler, oynanabilir karakterler, satıcılar ve görevlerle dolu birkaç bölgeden oluşan geniş bir metropol. Mira’nın haritasını genişletmek, pasif olarak çeşitli kaynaklar üretebilen ve depolayabilen veri sondalarını kurmakla ilgili. Bu arada, tüm parti üyeleriniz farklı sınıflar, beceriler, sanatlar ve ekipmanlar atanarak özelleştirilebilir. Oyunun yaklaşık yarısında, kendi başlarına tamamen özelleştirilebilen devasa pilotlanabilir mech’ler olan Skell’lere de erişim kazanacaksınız. Neyse ki, bazı iyi uygulanmış oynanış güncellemeleri sayesinde tüm bu karmaşıklık bu sefer biraz daha kolay sindiriliyor. Xenoblade Chronicles X’in dövüş sistemi, serinin diğer yapımlarına benziyor, ancak kendine özgü birkaç benzersiz özelliği var. Ana kontrol ettiğiniz karakter ve yapay zeka müttefikleri gerçek zamanlı olarak hareket ediyor ve “Sanatlar”ı seçiyor; bu güçlü hamlelerin çoğu maksimum etki için belirli şeyler yapmanızı gerektiriyor. XCX ayrıca müttefiklerinizin çeşitli istekler (“Yakın dövüş saldırısı kullan!” vb.) bağırdığı benzersiz ve biraz tuhaf “Ruh Sesi” sistemini de tanıtıyor ve bu istekleri yerine getirir ve ardından doğru bir şekilde hızlı zamanlı bir olay gerçekleştirirseniz, bir tür bonus efekt elde edersiniz. XCX Definitive Edition’ın önemli bir odak noktası, Ruh Sesi sistemini kavramayı kolaylaştırmak; buna, istediğiniz zaman sınırlı sayıda Sanat kullanmanıza olanak tanıyan hızlı bir bekleme süresi sistemi gibi eklemeler de dahil.
Bu tartışmasız savaşları biraz daha kolay hale getiriyor, ancak aynı zamanda dövüşün genel akışını iyileştiriyor ve oyuncuların Ruh Sesi sisteminden daha iyi yararlanmasını sağlıyor. Ancak nihayetinde, XCX Definitive Edition’ın dövüş sistemindeki en önemli gelişme, oyunun şık yeni kullanıcı arayüzü (UI). Orijinal Xenoblade Chronicles X’te ekran, dövüş sırasında takip edilmesi zor bilgilerle doluydu, ancak bu sefer UI daha büyük, daha temiz ve daha okunabilir olacak şekilde yeniden tasarlandı. Ruh Sesi sistemi şimdi çok daha kolay anlaşılıyor ve oyun müttefiklerinizin hangi Sanatları kullanmanızı istediğini daha net bir şekilde iletiyor. Geliştirilmiş UI sadece dövüşe değil, menü içeren hemen hemen her şeye de fayda sağlıyor; artık her şey daha okunabilir ve kullanılabilir. Xenoblade Chronicles X’in bu sürümünde çok daha iyi olan bir diğer şey de harita. Başlangıçta, dünya haritasına yalnızca Wii U GamePad’i üzerinden erişebiliyordunuz; bu belki de yeniydi, ancak haritanın işlevselliğini gerçekten sınırlıyordu. Şimdi, haritaya doğrudan TV ekranınızdan erişebilirsiniz, bu da çok daha geniş bir görüş alanı ve daha fazla ayrıntı sağlıyor. Temel görevle ilgili koleksiyon öğelerini takip etme yeteneği de dahil olmak üzere başka yeni harita özellikleri de eklendi.
Monolith Soft ayrıca bazı orijinal XCX sistemlerine neşter vurmaktan da çekinmedi. Belirli hazinelere erişmek ve bazı veri sondalarını kurmak için bir BLADE fraksiyonuna katılmanızı ve seviye atlamanızı gerektiren Alan Becerileri, aşağı yukarı tamamen kaldırıldı. Artık bir hazine veya sonda konumu bulduğunuzda, 10 vakadan 9’unda sadece etkileşim kurabilirsiniz. Bazıları artık bir fraksiyon olarak aynı derecede rol yapamayacak olmaktan yakınabilir, ancak Alan Becerisi sistemi her zaman oldukça keyfi hissettiriyordu ve onu kaldırmak temel olarak gereksiz bir uğraş katmanını ortadan kaldırıyor. Yanlış anlamayın; Xenoblade Chronicles X’in orijinal versiyonundan kalan birkaç sinir bozucu nokta hala var. Kontrol noktaları açık dünyada olması gerekenden daha seyrek yerleştirilmiş, bu da ölümün bazen sizi oldukça geriye atabileceği anlamına geliyor. Satın aldığınız her Skell için size sadece üç can veren Skell “sigorta” sistemi de aynen korunmuş. Bununla birlikte, birkaç küçük kalıntı sinir bozukluğu bir yana, bu Xenoblade Chronicles X’in çok daha oynanabilir, daha akıcı bir versiyonu gibi hissettiriyor. Xenoblade Chronicles X: Definitive Edition’ın görsel yükseltmesi, UI ve oynanış ayarlamaları kadar güçlü bir şekilde sunulmuyor. Oyunun karakter modellerinin çoğu güncellendi, ancak evrensel olarak geliştirilip geliştirilmediklerini bilmiyorum (dürüst olmak gerekirse, Elma’nın orijinal, daha yumuşak karakter tasarımını tercih ediyorum). Mira’nın kendisi o kadar belirgin bir şekilde farklı görünmüyor, ancak her şey biraz daha keskin ve oyun el modunda şaşırtıcı derecede iyi görünüyor.
Ayrıca, Wii U sürümü Xenoblade Chronicles X’te mevcut olan sık sık nesne belirme sorunlarının Switch’te hala mevcut olmasından biraz hayal kırıklığına uğradım. Çizim mesafesi kesinlikle iyileştirilmiş, ancak zaman zaman önünüzde çok da uzak olmayan düşmanların ve nesnelerin aniden belirdiğini hala göreceksiniz. Ara sıra performans düşüşleri de fark ettim, ancak genel olarak oyun, son zamanlardaki diğer bazı birinci parti Switch oyunlarından daha iyi çalışıyor. Ah, evet, müzikler hala biraz karmaşık, oldukça iyi enstrümantal parçaları sinir bozucu tekrarlayan sözlere sahip bazı kötü parçalarla karıştırıyor. Şimdi, yanlış anlamayın, Xenoblade Chronicles X zaman zaman hala oldukça güzel, etkileyici bir kapsam duygusu, hayal gücüyle oluşturulmuş manzaralar ve oyunun daha iyi melodilerinden bazılarının bazen çarpıcı anlar yaratmak için bir araya gelmesiyle. Ve gerçekten de, Xenoblade Chronicles X’i öne çıkaran her zaman Mira dünyası olmuştur.
Nintendo ve Monolith Soft’un daha sonra The Legend of Zelda: Breath of the Wild ile geliştireceği açık dünya tasarım felsefelerinin çoğu burada doğdu ve bazı açılardan Mira, Hyrule’dan bile daha ilginç. Dünya akıl almaz panoramalarla dolu ve bir sonraki görev işaretinize ulaşmak genellikle dikey olduğu kadar yatay da düşünmeniz gereken çözülmesi gereken bir bulmaca gibi hissettiriyor. Karşılaşacağınız vahşi yaşam da oldukça çeşitli bir hayvanat bahçesi gibi; devasa dinozor benzeri canavarların hemen yanında uzaylı yaban domuzları ve böcekler gibi pek de korkutucu olmayan düşmanlar takılıyor. Sadece yolunuza çıkan her şeyle savaşmak bir seçenek değil ve çoğu zaman özellikle kötü niyetli yaratıkların yuvasının etrafından nasıl gizlice geçeceğinizi bulmak karmaşık çevresel bulmacanın bir parçası.
Keşfetmek her zaman kusursuz değil. Zelda BotW’nin tanıttığı en önemli yeniliklerden biri, neredeyse her şeye tırmanabilme yeteneğiydi, oysa XCX’te zamanınızın çoğu kayaların ve uçurumların üzerinde boş boş zıplayarak, ayaklarınızın tutunacak bir yer bulup zirveye tırmanmanızı umarak geçiyor. Ancak küçük şikayetler bir yana, bu harika bir dünya ve oyunda ilerledikçe elde ettiğiniz artan güç hissi bir JRPG’de gerçekten eşsiz. İlk Skell’inizi aldığınızda ve daha önce geçilemez engellerin üzerinden atlamaya başladığınızda harika hissediyorsunuz ve uçma yeteneğini kazandığınızda? Onu unutun. Xenoblade Chronicles X: Definitive Edition’ın ana kampanyası, serinin en az göz korkutucu olanlarından biri. Odaklanmış kalırsanız, uğraşı azaltmak için tasarlanmış değişiklikler sayesinde oyunun orijinal on iki bölümünü yaklaşık 40 ila 50 saatte tamamlayabilirsiniz. Elbette, oyunun tüm yan içeriğini ve yeni eklenen şeyleri hesaba katarsanız, kolayca yüzlerce saat oynayabilirsiniz. Belki de bu Definitive Edition’ın ne kadar iyi ele alındığının en iyi kanıtı, daha az yeni bir deneyim olmasına rağmen Switch’teki bu ikinci XCX oyunumdan ilk oyunumdan daha çok keyif almış olmam ve diğer BLADE gazilerinin de aynı şekilde hissedeceğini düşünüyorum.
